Piet von Grumbkow schrijft op zijn site regelmatig artikelen en verhalen over ’t Harde in vervlogen tijden. Dit maal een bijdrage over de brand in de jaren 70 die ’t Harde teisterde.
De enorme brand die 18 juni 1970 was uitgebroken bedreigde het voortbestaan van het dorp ’t Harde maar aan het eind van de middag, rond een uur of 4 nam de harde wind plotseling in kracht af en draaide naar het zuidwesten. Dat bleek de redding van het dorp en al snel was de brand onder controle.
De dagen erna werd het dorp overspoeld door mensen die kwamen kijken. Hele stukken bos waren zwartgeblakerd en langs de snelweg had men een luguber uitzicht op de ravage die was aangericht. Nog jaren is men bezig geweest met de schuldvraag en uiteindelijk stelde het Ministerie van Defensie zich verantwoordelijk. Tientallen jaren daarna kwamen de herinneringen nog steeds boven bij het aanschouwen van de zwarte en kale verdorde plekken in de bossen. Ruim 350 hectare bos en heide was verloren gegaan, plus een aantal woonhuizen en daarnaast was er ontzettend veel materiele schade.
Het was dus de schuld van het leger en dat maakte mijn afkeer van alles wat met militairisme had te maken alleen maar groter. Waar was dat nou voor nodig, dat oefenen op de hei?
