Hooguit twee centimeter was het koord tussen leven en een waarschijnlijke dood. Bert Meurs (53) laat het afstandje tussen messensteek en hart met zijn vingers zien.
Foto: Destentor.nl
Zaterdagavond viel hij in brasserie Dennenrhode in Doornspijk ten prooi aan blinde agressie. Een bewoner van het gelijknamige bospark wilde wraak nemen op uitbater Ruud Flaton die hem een paar weken eerder geen bier meer wilde schenken en hem de deur had gewezen. De man bedreigde bij afwezigheid van Ruud, diens vrouw Annamaria en dochter met een mes. Meurs probeerde de man tot bedaren te brengen, maar die haalde zonder aarzeling verwoestend uit. Klaplong, ademtekort, bloed, ambulance, intensive care. “Ze hebben me niet geopereerd, mogelijk was het een vuil mes, hij had het van huis meegenomen. Ze willen het gevaar op infectie beperken”, vertelt de Hardenees. Hij wordt liever niet herinnerd aan de zonder verdoving aangebrachte drain. “Dat was heftig. ‘Hier gaan we geen vrienden mee maken,’ zeiden ze nog, maar ze moesten bloed aftappen, om te voorkomen dat het in de long kwam.”
Hij is weer volledig aanspreekbaar, drinkt koffie, loopt rond. De wond is afgeplakt, deels rood van het bloed. Vandaag gaat hij weer naar huis, waar thuiszorg hem zal helpen om het verband twee keer per dag te verversen.
Terug naar zaterdagavond, terug naar Dennenrhode, de brasserie waar hij vaste gast is en al een jaar of tien zijn zaterdagavonden slijt. “Ik was krap een half uurtje binnen, stond met m’n rug naar de bar. Toen hoorde ik een brul en zag die man Annamaria en haar dochter bedreigen met een mes. Ze stonden achter de bar, ik stond er het dichtst bij. Ik liet hem mijn handen zien, probeerde hem tam te krijgen en tijd te winnen, omdat hij met Annamaria naar de keuken wilde. Toen zag ik die blik veranderen en wist dat het mis was. Ik kon zijn uithaal niet ontwijken, hij heeft een lange arm en stond er goed voor.”
Het mes drong vijftien centimeter zijn lichaam binnen. “Ik zakte niet ineen, maar ging zitten en werd met water bij bewustzijn gehouden. De ambulance was er snel, dat de dader door twee kameraden overmeesterd werd heb ik niet meegekregen.”
Een conflict sussen doet hij wel vaker, zit in zijn aard. “Ik spring er makkelijk tussen. Als iemand in nood is help je automatisch. Die twee meiden werden bedreigd, dan grijp je in. Ik denk ook niet dat ik dat voortaan nalaat.”
Zijn belager kende hij alleen van gezicht, tegengekomen in Dennenrhode. “Nooit iets van gemerkt. Ik had geen flauw idee waarvoor hij kwam, raar om dan het slachtoffer te zijn. Ik vermoed dat er drugs in het spel waren en hoorde achteraf dat zelfs de politie nog moeite met hem had. Die man is gestoord, heeft zo verschrikkelijk wraak willen nemen.”
Het oude ritme zit er nog even niet in. “Door de bezoekjes blijf je erover praten, daar ben ik nu wel een beetje klaar mee. Ach, misschien is het ook wel goed om van je af te praten.”
Wel hoopt hij snel weer bij Dennenrhode een biertje te drinken en iedereen te zien. “Een enkeling komt misschien niet terug, is het trauma te groot. Maar er is daar nog nooit wat gebeurd, dit was een incident, waarvan ik hoop dat de brasserie er geen gevolgen van ondervindt.”
Bron: http://www.destentor.nl/regio/veluwenoord/7808055/Ik-zag-zijn-blik-veranderen.ece