’T HARDE – Veel passanten rond ’t Harde keken onlangs vreemd op: een betonnen hertje bungelde op bijna 60 meter hoogte langs de A28. Het ging om een replica van het kunstwerk Het Hardense reetje, dat in één van de kranen werd opgehangen door Miranda Blaak. Met deze actie probeert de kunstenares meer aandacht te vragen voor de beeldende kunst in haar woonplaats.
De ‘skyline’ van ’t Harde wordt al jaren gevormd door reusachtige kranen van het bedrijf Sindorf, die ver boven de wijde omtrek uittorenen. “Als het over ’t Harde gaat, dan zeggen mensen al snel: ‘dat is toch bij die kranen langs de snelweg?’ Deze zogenoemde skyline is beeldbepalend geworden voor mijn woonplaats”, legt Blaak uit.
In tegenstelling tot de kranen, is de beeldende kunst op ’t Harde alles behalve iconisch voor het dorp. Blaak: “Het enige openbare beeldende kunstwerk dat mijn woonplaats rijk is, is het slecht onderhouden Hardense reetje in het hertenkamp aan de Munnikenweg. De meeste inwoners kennen dit beeld niet en dat vind ik jammer, omdat het zoveel kan betekenen.”
Vanuit deze drijfveer ontstond vorig jaar het initiatief Een Kunstloos ’t Harde. Om de noodklok te luiden werd toen het Hardense reetje ingepakt en klaargezet om afgevoerd te worden. Het doel hiervan was om zowel de gemeente als de inwoners hierover na te laten denken. Blaak vindt namelijk dat kunst van grotere waarde kan zijn: “Het kan context geven aan de lokale geschiedenis, maar ook de sociale interactie tussen de inwoners bevorderen.”
Als vervolg op Een Kunstloos ’t Harde besloot Blaak het letterlijk hogerop te zoeken. Een zelfgemaakte betonnen replica van het Hardense reetje werd in één van de kolossale kranen gehesen. “Het origineel is namelijk gehouwen uit kalksteen en daardoor te kwetsbaar. Door het kunstwerk in de kraan te hangen is het even zichtbaar geweest en moésten mensen hier haast wel over praten.”
De kunstenares overweegt het kunstwerk te doneren aan de Hardenaren, zodat deze bij het origineel in het hertenkamp kan staan. Ze hoopt hiermee niet alleen de roedel uit te breiden, maar ook het verhaal levend te houden.
OVER HET HARDENSE REETJE:
Het Hardense reetje was oorspronkelijk een schenking van de heer Wijers aan de inwoners van ’t Harde. Hij bood het aan uit liefde voor het dorp en uit dankbaarheid voor ondervonden genegenheid. Het beeld heeft een tijd bij ’t Poshuis gestaan, maar was daar onveilig door vandalisme. Op een bepaald moment is het daardoor van ’t Harde naar Elburg verplaatst en verdwenen. De heer L. den Hoed vond het terug, op zijn voorspraak werd het gerenoveerd en weer op ’t Harde teruggeplaatst, heel toepasselijk, in het hertenkamp.