Henk Strijkert bij de Petraschool waar hij van de gemeente geen woningen mag bouwen. foto Henri van der Beek. (Klik op “Lees meer” voor het gehele bericht”.)
De raad gaf in juni groen licht aan het bestemmingsplan ’t Harde Centrum, maar tot ergernis van de gemeente klommen zeven bezwaarmakers in de pen. Vier vroegen zelfs een voorlopige voorziening aan, waardoor het plan nog steeds niet definitief is en de klok tikt: de provincie betaalt mee op voorwaarde dat nog dit jaar begonnen wordt met de bouw. Wethouder Jan Polinder laakte onlangs publiekelijk degenen die om financieel eigenbelang dwars liggen en daarmee de inwoners van ’t Harde duperen. Zijn beschuldigende vinger gaat onder meer naar Henk Strijkert, een geboren Hardenees en fiscaal jurist die zijn eigen juridische boontjes dopt en de gemeente al eens eerder een verpletterende nederlaag in de rechtszaal bezorgde. Strijkert begrijpt de impact van zijn beroep, maar de gemeente laat hem naar eigen zeggen geen keus. “De wethouder heeft kilo’s boter op zijn hoofd. Zeggen dat je teleurgesteld bent, terwijl juist de gemeente het op een procedure aan laat komen. Ik sta een redelijke oplossing voor en wil absoluut niet het onderste uit de kan halen, maar ze willen gewoon niet met mij in gesprek over een compromis. Terwijl zelfs de ondernemersvereniging en UWOON er begrip voor hebben dat ik opkom voor mijn legitieme belangen.” Die belangen liggen op het perceel Eperweg 83, een stuk grond naast de Petraschool, waar Strijkert kamers verhuurt in de oude directeurswoning. De gemeente wil dit perceel geen woonbestemming geven, zoals Strijkert graag ziet. Het liefst zet hij hier een stuk of drie vrijstaande huizen neer. “Als de rondweg rondom ’t Harde wordt aangelegd is dat een mooie plek om te wonen, omdat het dan aan de Eperweg rustiger wordt. Wellicht dat ik en mijn vrouw er ooit zelf gaan wonen.” De gemeente rijdt hem echter in de wielen. Strijkert: “De gemeente is gebonden aan een bepaald contingent woningen. Door veel meer huizen in het winkelcentrum te bouwen dan de gemeente in haar eigen Woonvisie heeft opgenomen, gaan andere locaties op slot. Tot 2019 mag er niet meer worden gebouwd en door die extra 69 woningen in het winkelcentrum bestaat het gevaar dat die periode nog veel langer gaat duren.” In mei vond Strijkert de Raad van State aan zijn zijde. Die oordeelde positief over de bestemming van zijn perceel. “Belanghebbenden mogen er bij de vaststelling van een bestemmingsplan niet slechter van worden, zo oordeelt de rechter. Dat is mijn geval wel gebeurd, maar de gemeente legt dit naast zich neer, omdat ik een procedure over de woonbestemming heb aangespannen die is gebaseerd op het inmiddels niet meer geldende bestemmingsplan ’t Harde-Oost. Daarover volgt nog een uitspraak, terwijl dit door de uitspraak van de Raad van State totaal irrelevant is geworden. Die heeft immers al beslist dat de bestemming van het perceel moet worden aangepast.”
Wie ligt er nu dwars en rekt er tijd, wil Strijkert maar zeggen. “Een oplossing is in vijf minuten gemaakt. Projectontwikkelaar en UWOON hebben mij zelfs aangeboden om drie woningen terug te trekken uit het centrumplan, zodat het maximum aantal gelijk blijft. Maar de gemeente wil er niet eens over praten. Ten slotte stelde ik voor om twee vrijstaande woningen na 2019 te bouwen of één zonder tijdsbeperking, maar Polinder wil niet verder gaan dan de helft van een twee-onder één-kap, maar dan moet ik de woonbestemming van een appartement in het centrum opgeven. Zeer teleurstellend. Ze doen niet moeilijk over 69 extra woningen in het nieuwe winkelcentrum, maar bij één woning van mij zetten ze de hakken in het zand.” Volgens Strijkert is het een prestigestrijd geworden, waarbij de gemeente bang is voor gezichtsverlies. “Het wordt mij niet dank afgenomen dat ik bezwaar maak tegen de plannen in het centrum, terwijl ook ik vind dat daar een nieuw winkelcentrum moet komen. Als ik in het gelijk word gesteld is de kans op een nieuw centrum van de baan. De gemeente heeft mij in de vorige procedure ook voor gek verklaard – ik zou niet weten waar ik mee bezig was en tegen windmolens vechten – maar is toen enorm onderuit gehaald. Het lijkt erop dat dit meespeelt bij de weigering mee te werken aan een oplossing waar iedereen achter staat.”
{plusone}